بعضی ها فکر می کنند کنترل قوای جنسی و تعدیل آن به عنوان حل مشکل نیاز قبل ازدواج، به این معنی است که دیگر هیچ رغبت جنسی در آنها نباشد و مدام برای توجیه گناهشان صحبت از وجود مشکل می کنند و می خواهند کلاً این نیاز نباشد تا به گناه نیفتند! اما در واقع از بین بردن رغبت به معنی سرکوب این موهبت الهی است و این صحیح نیست که با توجیه بیش از حد گناه جوانان آنها را لوس بار بیاوریم و بخواهیم به طور مطلق او را از معرض امتحان الهی دور کنیم و خیال خودمان را راحت کنیم. بلکه وظیفه ما مبارزه با نفس است؛ نه دور شدن از طبیعت وجود و فاصله گرفتن از میدان مسابقه جلب رضایت الهی و چون رغبت هست، امتناع از آن می شود مبارزه با نفس؛ وگرنه با نبود میل و رغبت، به گناه نیفتادن هنر نیست و جوانان مبتلا، وقتی موفق می شوند که خودشان را در این جهاد اکبر مسئول بدانند؛ نه اینکه برای به گناه نیفتادن، به فکر پاک کردن صورت مسأله و نبود رغبت باشند. اگرچه ما در رفع بحران قائل به این هستیم که باید ازدواج کرد و یا زمینه گناه را برطرف کرد؛ اما این مطلب دلیل بر این نمی شود که بخواهیم با منتفی کردن حکمتهای الهی و در معرض امتحان قرار نگرفتن، احساس مسئولیت در برابر حکم خدا را از دوش جوان برداریم! چه بسا مبارزه با این غریزه در بحران، موهبتهای الهی و آثاری از جمله نبوغ را به دنبال دارد.

اصل غریزه در نهاد هر کسی هست و تعدیل آن، به این نیست که این قوا سرکوب شود؛ اما نباید رغبت به آن را پرو بار آورد؛ بلکه باید بدون ایجاد اختلال در قوای جنسی، قوه دیگری بر غریزه غلبه کند. مثل کسی که غذای خیلی لذیذ جلویش گذاشتند و هیچ وقت نمی گویند غذا را دوست نداشته باش. اما وقتی شما می دانید این غذا مسموم است و خوب درک می کنید که عاقبت خوردن غذای مسموم چیست، دیگر حرصتان نمی گیرد این غذا را بخورید و با اینکه دوست دارید، دوست داشتن این غذا را نگه می دارید و این رغبت را کنترل می کنید و در عین حال اصل رغبت را حفظ می کنید تا رسیدن به غذای سالم. یا وقتی انسان روزه دار است، درست است که گرسنه است؛ اما میلش به غذا را سرکوب نمی کند و صرفاً سعی می کند به گرسنگیش فکر نکند و به ضعف خودش رو ندهد تا وقت افطار را درک کند. مسائل جنسی هم همینطور است. وقتی شما رغبت را ضمن اینکه تعدیلش می کنید نگهش می دارید برای موقع حلال، در واقع دارید برای لحظه ای که به مورد حلال می رسید، آن رغبت را تر و تازه و دست نخورده نگه می دارید.

فکر نکردن به نیاز جنسی راهکار دارد و برای اینکه چطور حواس ما به سمت دیگه ای برود و ذهن ما با مسائل جنسی درگیر نشده و قوای جنسی طغیان نکند، دو تا راه پیش روی ما هست:

1-  غلبه دادن عقل بر احساس و غریزه: وقتی عقل بر شهوت غلبه کند، مثل همان حالتی است که انسان غذا را دیده و می داند غذا مسموم است. لذا وقتی عقل غلبه کند، احساس منفعل می شود و انسان گرفتار کار نسنجیده نمی شود. جهت تقویت عقل بر احساس، باید از راه هایی مثل امتناع از گوش دادن به موسیقی، عدم عجله هنگام تصمیمگیری و تأمل کردن در عواقب تصمیم و ایجاد ثبات در جنبه های مثبت روانی شخصیت کمک گرفت.

2-  ایجاد مشغله روزمره همراه با فعالیت بدنی: یکی از راه های تعدیل و خاموش کردن آتش شهوت و جلوگیری از طغیان آن، ایجاد مشغله است. مشغله ای که هم ذهن شما را درگیر خودش کند تا نتوانید به این موضوع فکر کنید و هم قدرت بدنی شما را تحلیل کند و انرژی اضافه در بدن نماند که برای هرز رفتن دنبال سوژه باشد. از طرفی وقتی بدن در حرکت باشد، امکان تمرکز کمتر است و همین کمک می کند به اینکه ذهن روی این موضوع متمرکز نشود. چون اگر نیروی بدن کالری خودش را صرف حرکت فیزیکی کند، مجالی برای اینکه همزمان کالری خرج امور ذهنی بشود نمی ماند.

اصلاً برای همین است که خود ارضایی حرام است. چون انسان بدون اینکه حواس 5 گانه اش دسترسی به عوامل تحریک طبیعی مثل جنس مخالف داشته باشد، مجبور است فکرش را مشغول امور جنسی کند و همزمان با تمرکز فکری، بدنش هم با خود ارضایی فعالیت فیزیکی داشته باشد و خونی که جریان دارد، تکلیفش روشن نشود که به سمت مغز برود یا سمت اندام دیگر بدن!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: